Karstaovend
Strukelend over ofval
van vrogge
vuurpijlen en astronatuen
strunend deur
bevriende bossen
op zuuk naor de leste
hulsttakken met bessen
zo kreupen we de middag deur
en later bespiedden
wij as waore voyeurs
vrumden die achter
sfeervol verlochte roeten
hun zegeningen telden
wij zagen hier en daor
de vlammegies van keersen
mekaar kört smokken
onder de mistletoe
en berustten uutendelijk
in oens sobere bestaon
de sleutel vund zien weg
zunder het slot te zuken
glummende ballen en
de locht van kruudnagel
zwummend in rooie wien
umarmden oens
as natte honden schudden
wij oens uut
en ik plette de metgebrachte
druppels, strielde de
ingeholden slaop
speuls van oen gezichte
december 2020
Ria Westerhuis
