Home / verhaal / Bert Weggemans / Kerstverhaal van Bert Weggemans – Kerst mit n koater

Kerstverhaal van Bert Weggemans – Kerst mit n koater

Kerst mit n koater

                     Bert Weggemans

Nog nait zo huil laang leden dee ik dainst as zummervrijwilliger bie de daklozenopvang in de Stad. Dat holdt in dat je in de zummervekaansie ain weke  laang doagelieks aanwezeg binnen aan de Spilsluzen in Grunnen en brood, kovvie, thee en schoon ieswotter uutdelen aan de bezuikers van de Open Hof, zo as dizze instelling hait. En oaf en tou ook wel n sjekkie, want doar binnen de mannen èn n haandvol vrouwen, slim gek op.

Dizze waarkweke komt der maistal op dele dat je smörgens zo ongeveer n dikke zestig personen veur joe hemmen aan de bar. En s oavends deurgoans wat minder, n man of vatteg, mor aaltied nog de muite meer as weerd. Woarom dizze mensen aanwezen binnen op de hulp van de dagopvang of bie het Leger des Heils is n vroage dai veur elk persoon weer aanders te verkloaren is. Summege mensen hemmen nou ainmoal meer tegenslag in t leven dan aandern, en summegen hemmen al  van klaains oaf aan tegensloagen had. Aarmoude, voak veroorzoakt deur dat de olle uut mekoar gungen terwiel dat de kinder nog klaain waren. Of gewoon deur n onvailege thuusomgeven, ontstoan deur alcoholmisbruuk van (ain of allebaaide) olders. Dan worden ze uut huus ploatst en kommen de kinder van de aine zörginstelling in de aandere. En zo opains  worden ze achttien joar en binnen ze meerderjoareg, zunder dat der ooit sproake west is van n normoale, gezonde jeugd.

Mor, dat is mor ain kaande van t verhoal. Sums hemmen bezuikers een doodnormoale jeugd had woarin der goud veur heur zörgd is, en dan nòg kin t mis goan, zoas in t geval van Henk. Ik haar hom al n poosie in de goaten holden, terwiel ik dainst dee achter de bar. Henk zat maistal n beetje achter oaf, in de houke woar de kranten op toavel lagen, woar n dambord stun en zukswat. Hai har nooit veul proat, ook nait mit zien toavelgenoten. Henk muik een rustige indruk, har gain grode mond en was aaltied fesounlek in zien manaaier van doun.

Dan is t zo mor al weer woensdagoavend, al weer midden in de weke. Wat gaait de tied toch vlug veurbie, ook in dizze vrijwilligers weke. Wat mie opvaalt is dat der mor n klaain handje vol mensen aanwezig is vanoavend. Gain vatteg, mor nait meer as vaare. De aandern bekieken een wedstried van t Nederlands Elftal op  grode schaarms in t centrum van de stad. En diskeer zit Henk nait stilletjes in zien houkie, mor gewoon veur aan bie mie aan de bar. As ik hom zien kovvie geven heb, begunt e zo opains n proatje mit mie.  “Doe moakst mi al n poosie mit, en nou wol ik die wol vroagen wastoe van mien vindst”. Och kirrel zeg ik tegen hom, ik vind die n huil gewone, goie jong. Nait aanders dan ikzulf. Henk roakt op gang: “Dat bin ik ook hur” zegt e.  “Mor dan vroagst doe die noatuurlek oaf wat ik hier dou, hier bie die in de dagopvang.” Dat gaait mie niks aan, zeg ik, ik stel doar gain vroagen over, mor astoe dien verhoal vertellen wilst dan kin dat gerust.  Dan begunt Henk te proaten, aan ain stuk deur.  Hai zegt: “Aanderhaalf joar leden har ik nog n huil gewoon gezin, aigen woning, nette twai onder ain kap ien n dörpie hier vlak bie de stad. Vraauw, twai mooi dochtertjes,  toene veur en achter de woning, genog speulstoestellen veur de kinder, heb ik aalmoal zulf in nander zet.

En zo op n dag was alles aanders. Vraauw vertelde mie dat zai al zo n dik haalf joar omgaang har mit n aandere man. En zai vertelde mie dat ze bie heur nije vriend in wonen gung, en dat ze onze baaide wichtertjes mitnemen zol. Ik roakte huilemoal in de paniek en was lam sloagen. Ik wol wel wat doun om heur tegen te hollen, mor ze zee ieskold tegen mie dat wat ik ook doun zol, zai tòch gewoon heur aigen zin doun zol.  Ik was der zo kepot van dat ik flink aan t zoepen gung. Ik was n poar doage achter nander  dronkend en muik het der veur miezulf nait beter op.

Afijn, der kwam n echtscheiding, dai uutsproken wör veur de rechtbaanke. De rechter verkloarde dat het gezain mien draankgebruuk beter was as mamme de kinder mit kreeg, en dat der van  n omgaangsregeling pas weer sproake wezen kon as ik mien draankprobleem oplöst har.

En toun was t huilemoal n toezeboudel. Ik was gek van verdrait, van t gemis van de kinder, van mien gezin, en t ainege woar ik nog aan denken kon was om dat verdrait minder te moaken, en doar was mor ain oplözzing veur: nòg meer drinken, om de ellende te vergeten. Noa n moand of vaare ston der een kirrel van de Rabobank bie mien veurdeure. Hai vertelde dat ik al vaar moand achter was mit het betoalen van de hypotheek. Zien bank zol onze woning in de gedwongen verkoop zetten, en ik mos over zes weke mien woning uut. Ik kon mie melden bie de gemainte, veur n huurwoninkie, dat heurde bie de zörgplicht van de gemainte zee e. En joa hur, dag of wat loater stun der een kirrel van de gemainte veur mie. Hai bood mie noamens t gemaintebestuur n ainvoudege rijtjeswoning aan, doar kon ik op socioale gronden aansproak op moaken . En zo gebeurde. Meer dronken as nuchter verhuusde ik noar n woninkie in de olle woningbouw. Mor dat  veraanderde nait veul, ik bleef mor aan de zoep.  Het kon mie alemoal niks meer schelen. Weer vaar moand loater ston der een man van de gemaintehuusvesting  veur mien deure. Ik har aal dai moanden nog gain cent hure betoald, zee e. En dus was der bepoald dat ik over vattien doage ook dizze woning uut mos. Gain wonder ook, want ik was deur mien boas al laang ontsloagen. Hai har mie verteld dat e niks kon mit n timmerman dai daogelieks dronken op t waark kwam.”

“En nou bin ik alles kwiet, mien vrouw, mien kinder, mien waark en nou dus ook mien woning, En leef ik op stroade“  Ik bin der compleet stil van, wait nait wat ik zeggen mot. “Mor, zegt Henk, ik kom der weer boven op, hou dan ook. Ik heb hier bie de opvang weer gevuil van vaaIeghaaid kregen, ik heb n goie behandeling had hier van joe in de Open Hof, en ook van de minsen van t Leger des Heils. En de draank, dai loat ik stoan. Ik bin al n huile tied van draank oaf. Ik bin van plan mien leven weer op orde te kriegen”. Ik wens Henk t alderbeste tou, en wie nemen oafschaaid. Hai gaait noar de nachtopvang, ik goa nor huus, mor t verhoal van Henk loat mie nait lös.

Zo tegen de kerstdoagen krieg ik n telefoontje van Lonneke, de coördinator van de dagopvang. Of ik messchain de weke veur kerst n poar oavends invallen kin veur een aantal vrijwilligers dai al n poos zaik binnen. Ze zegt astoe woensdag- en vrijdagoavend invallen  kinst, dan heb ik t rooster rond. Ik zeg tou dat ik der wezen zal. Ik regel t mit mien waark dat ik dai oavends gain dainst heb.

Dai woensdagoavend dou ik dainst, en wel staait doar glunderend en wel veuraan bie de kovviebar? Henk! Ik zeg kirrel wat mooi dat ik die hier weer tegenkom. Hou ist mit die?! “Goud, zegt. Henk. Ik har die al verteld dat ik al n poosie van de draank oaf was. En doar hol ik mie ook aan, want draank löst niks op. Omdat ik al zo n poos gain draankprobleem meer heb het mien boas mie weer aannomen, zo n beroerde man is hai ook nait hur. En de gemainte het mie weer n socioale woonruumte aanboden, diskeer op n flatje in t centrum. Veurlopeg hemmen ze mie touloaten tot begeleid wonen, en as dat goud gaait, is der weer kaans op dat ik weer gewoon  zulfstandeg wonen kin.

En nou vroagstoe die zeker oaf hou het mit mie goan is sunds oaflopen zummer, toun stoe mie veur t lest zain hest.”  Joa wizze, zeg ik, doar bin ik echt nijsgiereg noar. Henk vervolgt zien verhoal: Hai zegt, “ik heb die nog nait verteld van mien koater. Op nachten dat ik werkelek woar op stroade sluip omdat ik gain geld har veur t Sloaphuus, wer ik regelmoateg wakker deur wat waarms dat tegen mie aan  kroop. Het bleek n koater te wezen, dai mit mie mit luip, net geliek woar ik ook was. Overdag, en s oavends, en net zo goud s nachts. En as ik in de nachtopvang sluip dan stond elke mörn weer te wachten bie de oetgang. Hai was gewoon altied bie mie, en dat gaf mie troost, ook al was ik der nòg zo beroerd aan tou. En t mooie is: hai is nòg aal bie mie, is gewoon mit mie mitgoan noar mien begeleid wonen flatje in t centrum.  Henk zegt: en doar is t wonder gebeurd! Zoas katten aigen is, goan ze ook wel es eefies noar boeten. En dat dee mien koater dus ook. Zo moakte hij al gaauwachteg kennis mit mien buren. Mit Gerda en heur baaide wichtertjes. En via de koater muik ik ook kennis mit Gerda, wie hemmen mekoar opzöcht , en t vuilde drekt zó aigen! Wie hemmen t al n huile tied gezelleg mit ons baaiden, mit de wichtertjes en mit Peter, mien koater, want hij is ja mien grode kameroad, dus hai mot ook n noam hemmen.

Gerda en ik hemmen besloten dat we mit ons baaiden en vanzulf mit heur dochtertjes wieder goan.

En zo  komt het dat Gerda en ik gusteroavend mit ons baaiden de boom versierd hemmen dai wie bie t toencentrum kocht hemmen. En wie harren zulfs nog n poar cent over veur wat slingers, wat kerstballen en wat lichies en zo. En wie hemmen t nou al zó gezellig in huus, dat wat ons bereft: Loat de Kerstdoagen mor kommen.”

Ik wor der gewoon waarm van, van Henk zien verhoal. En ik stel mie veur dat e veurlopeg ook nog wel even bie de dagopvaang aan waaien komt, omdat hai het bie ons óók gezellig het. En as t goud goan mag, dan zai ik Henk mit zien nije gezinnetje noar n zulfstandege woning goan, woar ze elk joar in alle geluk van de wereld weer Kerst vieren kinnen.

En zukse kerstdoagen wens ik joe ook alemoal van haarte tou: Gelukkeg kerstfeest mit nander!

About admin

Check Also

Kerstverhaal van Ria Westerhuis – Karstaovend

Karstaovend Strukelend over ofvalvan vroggevuurpijlen en astronatuenstrunend deurbevriende bossenop zuuk naor de lestehulsttakken met bessen …