Naaideus
Ien 1990 vierden mien olders en ik net as elk joar karst mit n poar pakjes onder boom en veul en lekker eten. Het weer was net als nou: motterg, een groad of zes en in de verste verte gain snijvlok ien zicht. Ik was zeuventien en ik haar grote plannen veur t volgende joar. Ien maai zol ik mien exoamen hoalen en din ging ik op koamers ien Stad, weg van t dörp woar ik opgruid was. Ik was al kopkes en borden aan t verzoameln ien kringloopwinkels en ik haar van mien verjoardagsgeld n geraidsschopskistje kocht met n hoamer en spiekers en zukswat, zodat ik straks zulf wat aan muur hangen kon. Wat ik van mien moeke kreeg dij oavend wait ik nait meer, mor ien t pakje van mien pa zat n holten naaideus, mit goaren, spelden, n scheer en n haandvol knopen. Hai haar der zulfs n verske bie schreven ook al haar r mit zukswat normoal nait veul geduld.
Ik was der gain spier blied mit. Hou kreeg hai t ien kop? Ik ging studaaiern. Ik begon gain hoesholden en doorbie, ik haar nog noeit n naal ien handen had en dat wol ik groag zo holden. Ien mien nije leven ien grode stad haar ik wel even wat aans te doun! Mien pa zag natuurlek wel dat ik niks van zien kadootje waiten wol, mor hai hiel zich wieselk stil, stak zien piep op en ging gewoon deur noar t volgende pakje.
Dou ik dij zummer oet hoes ging, bleef holten naaideus op mien òl koamer stoan, doar kon ik ja wel zunder. Dat was ook zo… tot ik haalf feberwoarie nog mor ain knoop aan mien winterjas haar.
Op n kolle zundag ging ik noar hoes mit mien wasgoud en ik nam naaideus mit weerom noar Stad. Ik was der n oavend zuit mit mor dou zaten knopen weer aan jas, nait haldaal in n rechte rieg, mor jas kon weer dicht en doar ging t ja om.
In t studentenhoes verspraidde t woord zich al gaauw dat ik n naaideus op mien koamer haar mit alens der op en der aan. Aalgedureg kwamen hoesgenoten aan deur mit vroag of ze naal en droad lainen moggen. Sums namen ze haile deus mit, din haren ze mensen nuigd mit n kapotte jas of boksem omreden dat der bie ons ien hoes matrioal was om dat weer te reperern. As mien hoesgenoten of n overhemd of jas votdeden woar nog knopen aanzaten, werden dij der eerst oafknipt veur ien naaideus. Ook kwam der nou en din ain aanzetten mit n nij rolletje goaren, knopspelden, n lapke spiekerstof of zukswat, voak van n oma of n moeke kregen. Deus was inmiddels van ons abmoal en wie haarden der ons haile studietied wil van.
Ondertied woon ik ien n gewoon hoes mit mor ain hoesgenoot, mien man. Dij mot zien aigen knopen aanzetten as der ain oafvaalt want mooi waark ist veur mie noeit worden. Naaideus staait veur griep ien kaast, dus hai wait woar hai wezen mot.
Mien pa is twij joar leden oet tied kommen. Pas dou hai vot was, en wie veur eerste moal zunder hom aan t karstmoal zaten, kwam ik op gedachte dat hai mie destied haldaal nait omvörmen wol tot n ordentelke hoesvraauw, mor dat hai wol dat ik miezulf redden kon. Dat haar hai mie ja altied veurholden. Hai leerde mie mien fiestbanden plakken dou ik twaalf was, ik kon n spieker recht iensloagen omdat hai mie dat veur doan haar, ik duurde goaten te boren met n klopboor omdat hai der eerste keer noast stond en zo kin ik wel even deurgoan. En pas, mit mien drij en vatteg joar, zag ik dat joen aigen knopen aannaaien doar ook bie heurt. Schaande dat ik hom dat nait meer vertellen kin.
©Annemiek Wassenaar