Heil en zegen
Vinnig drukt ze het gesprek vort.
Mamme, net wat ze dacht!
Die legt zuch niet zo makkelijk neer bij een verandering van heur gewoontes, wet Netty.
En as mamme wat op het hart hef, whatsappt ze niet, maor dan belt ze.
Al belt ze nog twintig keer, ik pak echt niet op, nemp Netty zuch veur.
Weej wat, ze lat heur tillefoon straks in hoes as ze naor Marion giet um met de veurbereidings veur het kerstdiner te begunnen.
Ze hef der toch zu’n zin an! Even een paar uur niet met de neus in de studieboeken.
Netty vuult pas hoe kold het is as ze het hangslöt van heur roestige opoefiets lösdraait.
Toch nog maor even haanschen en een das pakken.
Mèt dat ze de deur lös döt, klinkt weer het geluud van heur gsm.
Ze had het al dacht ja, mamme dramt deur!
Ze grep gauw heur spullen zunder ok maor even op het verlichte scharmpie te kieken.
Krapan een week leden hef ze de moedveren bij ‘nkander pakt en pappe en mamme verteld dat ze met Kerst niet hen hoes kommen zal.
Netty is die verplichte tradities meer as zat.
Zeker weer met zien drieën naor Sissi kieken, of The sound of music.
Nee bah, dit keer echt niet!
Zij wil dit jaor met Kerst bij heur neie vrunden van de studentenvereniging weden.
‘Eerste Kerstdag eet ik met vrunden en Tweede Kerstdag blief ik ok in Grunning,’ ze stoekte even, ‘um alvast een tentamen te leren.’
Wat ze daor toen zee was een beetie bezieden de waorheid.
Netty wet dat ze een ver van een volleerde innimmer is, dus ze verwacht dat ze die dag neudig hebben zal um bij te trekken van al die sherry’s.
Sherry is het favoriete drankie bij heur groepie eerstejaors.
Netty is best groots dat ze hierbij heurt, al hadden pappe en mamme heur het lidmaotschap van die studentenvereniging nog zo ofraoden.
Mamme trök heur zunige mondtie toen Netty vertelde van heur kerstplannen.
En ze wus, hier is het leste woord nog niet over zegd!
Maor heur pappe leut zuch niet kennen en zee:
‘As wij dat nou wat eerder van je gewaar worden waren, hadden wij oes opgeven veur een kerstcruise.
Nou ja, dat doe wij volgend jaor dan maor.’
Netty treft vriendin Marion an in een vrumde stemming.
Zo hef ze de zölfverzekerde psychologiestudent nog niet eerder metmaokt.
Ien van de flessen sherry is al beheurlijk anspreuken, zöt ze.
‘Die hiele Kerst kan mij eigenlijk steulen worden,’ proelt Marion.
‘Vanof dat mien pa en moe scheiden bint en neie partners hebt, bint zie met dit soort daogen altied an ’t schippern.
Eigenlijk vuul ik mij nargens meer echt bij heuren.’
Netty möt der glad van sloeken en ze nemp zuch veur um mamme straks toch maor even terug te bellen.
Samen met Marion bakt ze een tulband en vult alvast de kalkoen.
Al hebt ze dit nooit eerder daon, het giet ze goed of.
De rest van het eten wordt mörgen metbracht deur de andere studenten.
Binnen twee uur is Netty al weer in hoes:
‘Nee Marion, nee echt niet, ik gien sherry! Ik zie je mörgen.’
In hoes markt ze dat mam toch maor op Whatsapp overstapt is.
Ze stiet opiens te trillen op de bienen as ze de körte tekst les.
“Netty, ik krijg je niet te pakken. Wil je zo snel mogelijk naar Emmen komen, pap ligt in het ziekenhuis.”
Het duurt even veur mamme opnemp: ‘Schrik niet kind, maor pap hef waorschienlijk een groot harseninfarct had.
Vanmiddag had e opiens gien macht meer over zien linkerkaant.
Gelukkig waren de ambulancebroeders net binnen toen e het bewustzien verleur. Ik bin toch zo schrökken!
Nou zit ik op de oetslag van de CT-scan te wachten, dan pas weet wij hoe groot de scha is.’
De stem van mamme brek iniens.
As ze zuch weer bedapperd hef, zeg ze: ‘Kom maor gauw hier naortoe lieverd, ik heb der gien goed gevuul over!’
Wat kan een mèens veul in tied van nood!
In een vluuk en een zucht zit Netty in de Q-liner op weg naor Emmen.
Ze hef niks met het geleuf, toch zendt ze het ien nao ‘t andere schietgebedtie umhoog.
Heur gsm underbrek heur gebeden. ’t Is mamme:
‘Pappe hef gien harseninfarct had, maor een harsenbloeding en lig al in de ambulance op weg naor het UMCG.
Zien schedel möt onmiddellijk licht worden, wil e nog een kans maken.’
Netty is raodeloos. Wat nou?
Nao een paor snukachtige zuchten kan ze gelukkig weer helder dèenken.
Net op tied drukt ze op de bel um in Annen weer oet de bus te kunnen stappen. Terwiel ze handenwringend op heur retour bus wacht, komt der een ambulance met zwaailicht en sirene over de N34 langs scheuren.
Ze trilt over heur hele lief.
‘Oh pap!’ Ze wet zeker dat pappe daorin lig.
‘Asjeblieft, laot ik niet te laot kommen!’ stent ze.
Kerstmis wordt deur Netty en heur mamme deurbracht op de IC.
En ok de week die der op volgt.
Pappe is nog aal niet bij kennis kommen.
De neurochirurg is eerlijk: ‘Al komt hij weer bij kennis, dan nog blijft het de vraag wat voor schade zijn hersenen hebben geleden.
Helaas wordt de prognose naarmate er meer tijd verstrijkt, ongunstiger.’
Oldjaorsaovend zit mamme an de iene kant en Netty an de aandere kant van het ziekenhoesberre.
Netty aait heur pappe even over de wang en zet hum dan de koptillefoon van heur Mp3-speuler op met muziek van Stef Bos, de zanger waor e zo gek op is. Die ingeving kreeg ze die middag iniens.
Nog gien vief minuten laoter schrikt beide vrouwen op. Een zachte kreun!
Is pappe wakker? Ja, man oh man, hij slat de ogen op!
Hij kek vreselijk angstig.
Netty rent onmiddellijk naor de kamer van de dienstdoende zaalarts.
Die kek verstoord op van zien pepieren, maor schöt gelukkig geliek overend en löp veur Netty an naor het berre van heur pappe.
Een toertie laoter hef de dokter de patiënt op de hoogte bracht van wat hum overkommen is.
Het is niet dudelijk of die het wal begreep.
Hij hef gien woord oetbracht en is alweer wied vortzakt.
Netty en heur mamme hebt gien besef van tied, maor as buten het vuurwark knalt, weet zie dat het neie jaor begund is.
Mamme is op weg naor de ofvalemmer met het zoveulste deurwiekte en verfrömmelde pepieren doekie, as Netty zöt dat pappe iniens zien ogen weer lös döt. Hij kek glad helder de wereld in!
En, … zien mond vörmt woorden!
Netty möt heur oor zowat tegen zien lippen leggen um te heuren wat e zeg.
Dan loopt ok bij heur ogen en neus over.
Gien vergis meugelijk, zie heurt het hum zacht, maor dudelijk zeggen:
’Veul—heil—en—zegen—kind!’
