Kerstman, engel en elfke
Deur: Fieke Gosselaar
Doar hangen ze weer mit z’n allen tussen de golden en zilveren slingers: de rode, gruine en blaauwe kerstballen, kerstster bovenin, piek in top. Doartussen glinsteren tröts de kerstman en de kerstengel. Ze binnen net as de kerstballen van glas. Ze binnen al honderd joar old, zodat klaaindochter van t wichtje dij ze ooit oetzöcht het, ze elke kerst hail veurzichteg in boom hangt. ‘Pas op,’ zegt ze tegen heur katte. ‘Gain speulgoud veur die.’
Drij weken in t joar komen ze oet deuze teveurschien en stoan ze in koamer te pronken. ‘Au! T prikt mie,’ zegt t engeltje en ze prebaaiert hinneweer te wiebelen.
‘Elk joar t zulfde gezoes.’ Kerstman kikt wat aargerd opzied.
‘Woar is ons kerstelfke?’ Engel is eerste dij t verschrikt opmaarkt. Altied hangen ze mit heur drijent vlak onder de kerstster. ‘Ze zol toch nait stokkend wezen?’
Kerstman stelt heur gerust, mor begunt van zenen te schommelen aan zien tak. Den heuren ze hail zachtjes n trompettergeluud vanachter deure komen. T is t trompetje van t elfke woar ze elk joar snaachts kerstlaidjes op bloast.
‘Ze zit nog in deuze mit kerstversieren,’ zegt kerstman.
‘Hou kin ze vergeten worden?’ vroagt engel en schudt mit heur vleugels.
Ze luustern noar t ainzoame kerstlaidje dat klinkt vanoet kòlle gaange noast woonkoamer.
‘Pssssst,’ zegt kerstman tegen katte en wiebelt haarder.
Engel kikt hom angsteg aan.
‘Wie motten ons elfke hoalen. Ze kin nait allineg in t duuster liggen blieven.’
Kerstman het geliek, mor speulse kattenogen is nait woarvan t engeltje dreumde dou de doagen veur kerst dichterbie kwamen. Ze begunt n beetje t wiebelen en zugt den hou katte n grode sprong moakt en mit zien poot kerstman n dikke haauw geft.
‘Oef!’ heurt ze hom zuchten. ’t Gaait, t gaait.’
Nog n haauw en den valt kerstman boom oet op t tapijt.
‘Ik bin der nog!’ roupt hai heur tou. ‘Kom, wiebelen en tingelen doe.’
Ze duurft t aigenlieks nait. Katte begunt al nijsgiereg heur kaante op te kieken. ‘Tingelingeling,’ fluustert ze en – PATS – doar ligt ze inains noast kerstman op grond. Katte duwt ze baaide veuroet, tikt mit zien pootje. ‘Kom op, kat, dij kaante op!’ Kerstman wiest deure noar gaange aan en katte begunt te kraben totdat hai open gaait.
‘Hou dust dat?’ vroagt Engel verboasd.
‘Ik kin toch ook n stoet rendieren besturen.’ Kerstman zegt t asof t logisch is.
Engel kniept heur ogen steveg dicht as katte miauwt en even te haard mit heur vleugels begunt te speulen. Ze botst over drempel hin, vuilt kòlle van dij tochtege gaange in heur gezicht en komt tot stilstand tegen muur aan. Kerstman ruipt ‘ho ho ho’ en ze zugt hou katte hom locht in waarpt. ‘Dat kin toch nait!’ reert ze. ‘Katte, stop!’ t Baist springt boven op deuze kerstversieren as t elfke op heur trompetje begunt te speulen.
’n Klaain schrammetje,’ zegt kerstman as engel hom zörgelk aankikt. Hai wiest noar deuze en katte duwt mit zien snoet deksel omhoog. Mit n noagel pakt hai t elfke aan heur trompetje deuze oet. Elkenain holt zoch stil tot elfke noast heur ligt.
‘Doar bist!’ ruipt t engeltje bliede. Ze tinkelt op de tegels en kikt even verschrikt noar katte dij ze mit zien speulse ogen nog nait haaildaal vertrouwen kin.
‘Ze was mie vergeten. Gelukkeg waren joe dat nait!’ Ze smokt kerstman en engel op baaide wangen en ze wachten soamen tot torenklòkke klaaindochter wekken zol.
‘Tijger! Wat zee ik die guster?!’ Ze bibbert van kòlle as ze kerstman, engel en elfke vindt in gaange. Katte miauwt en striekt laangs heur bainen. Veurzichteg pakt ze ze op en hangt ze hoog in boom onder de kerstster. Tröts glinsteren ze soamen in t licht en dij naacht speult t elfke heur mooiste laidje.
