Afscheid. ( algemain)
Mien bestoan.
De tied dat ik hier bie joe mocht leev n
mit zo alles en nog wat om mie hin
het mie hail veul vreugde geev n
en doar joe den ook dankboar veur bin
zo hebb n we soam n hail wat deurstoan
dankzij ons wil en streev n
mor nou aan t ènde van m’n bestoan
is t den ook goud west in t leev n
ik leufde ‘ in de mens z’n goudhaid ’
wat k dee hoop n, stikum in m’n aig n
kende laifde van wied en hail dicht bie
zo heb k den ook gain verdrait
en loat me in alle rust wegvlaig n
wel wait, en koom n je ooit bie mie
doarboov n, bie de steer ns en moan
doar zal ik dommeet den ook bie stoan
k zal nou noar t hiernoamoals goan
en veur joe achterloat; ‘Mien bestoan‘.
Harbert Schutte 2018
